Maanvallei, intercultureel bijbellezen en Irpanani

Op de voorlaatste dag voor ons vertrek nam onze tolk Bart ons mee naar de Maanvallei ten zuiden van La Paz. Een totaal verschillend landschap dan wat we tot nu toe hebben gezien. Heel indrukwekkend met verweerde pilaren met daar tussen in diepe kloven van geelachtig kalkzandsteen uitgesleten door het water. Op onverwachte plaatsen bloeiden prachtige cactussen en andere vetplanten.

Vanwege de blokkades in het begin van de week moest ons programma diverse keren aangepast worden.Met als gevolg dat we deze middag de groep moesten splitsen; de mannen zijn naar een bijeenkomst van een interculturele bijbelleesproep geweest in La Paz en de dames hebben 's middags een bezoek gebracht aan Irpanani.De ICB-groep had zich hierop al een maand lang voorbereid. Er werd begonnen met een gezang uit hun zangbundel, vervolgens werd een gedeelte uit Handelingen 2 voorgelezen waaarop iedereen kon reflecteren.Deze groep bestond uit een oudere priester, een jongere priester en een aaantal actieve parochianen.Na de gedachtenuitwisseling werd er weer gezongen en het Onze vader in het spaans en nederlands gebeden. Er was ook een viertal jonge dansers die voor ons optraden en een musicus die vol vuur op een charango speelde.Ondertussen was er tijd voor een hapje en een drankje. Na afloop hebben we hun RK-kerk bezichtigd waarin plaats was voor ongeveer duizend mensen.Elke week was de kerk vol tijdens de jeugddienst! Een waardevolle ontmoeting.

Siemie, Riemke en Mieke gingen samen met de 'Beilengroep' 's middags naar El Alto om de inwijding van de derde vestiging van het kinderopvangcentrum Irpanani van Victor en Julia mee te maken. In een verafgelegen, arme wijk kwamen we bij een met gemetselde stenen ommuurd stuk grond, waarop een klein gebouwtje stond bestaande uit 2 leslokalen. Er werd nog volop aan gewerkt. Buiten moet nog een toilet en een keukentje worden gemaakt. Diverse moeders uit de buurt en hun kinderen waren er om een kijkje te nemen. Door het stuk slaan van een fles 'champagne' op twee grote stenen werd deze derde vestiging geopend. Een emotioneel moment voor de oprichters van Irpanani, Victor en Julia, omdat deze vestiging is genoemd naar hun dochtertje Sarah Eiva die vier jaar geleden is overleden toen zij één jaar oud was.
Daarna gingen we met ons allen naar één van de andere vestigingen waar we met open armen werden ontvangen door de kinderen en de leerkrachten. We werden toegezongen, kregen tekeningen en uitleg over de werkwijze. Ongeveer 120 kinderen worden na schooltijd, dat is na 13.00 uur, bij beide vestigingen opgevangen en krijgen bijles zodat ze niet op straat hoeven te bivakkeren omdat hun ouders, in de meeste gevallen hun moeders, lange werkdagen moeten maken. Na een gezonde maaltijd gaan ze rond 19.00 uur weer terug naar hun eigen huis.De resultaten van dit kinderproject zijn hoopvol en bemoedigend. Alle bewondering en respect voor Victor, Julia en hun medewerkers! Vanuit hun geloof zetten zij zich met hart en ziel in voor deze kwetsbare kinderen.

In het kerkzaaltje van het kindertehuis werden we onthaald op een gezamenlijke maaltijd met rijst en kip en daarna kregen we als afscheid een feestavond aangeboden met muziek en dans.Een prachtige avond als uniek slotstuk van een onvergetelijke reis!